Ar ais arís i ndiaidh seachtain dheas a chaitheamh sna Stáit Aontaithe.
Is suimiúil go deo an chathair í Nua Eabhrac agus is fiú d'éinne cuairt a thabhairt uirthi. Níl fhios agam ar mhaith liom a bheith i mo chónaí go buan inti ach sin mé ag smaointiú liom féin a fhad is a bhí mé ann - nach trua nár chaith mé cúpla mí san áit seo nuair a bhí mé níos óige, nuair a bhí mé gan chúram!
Rud amháin a chuir mé suntas ann nó chomh cairdiúil is a bhí na daoine ann. D'iompair mise an steireatíp liom go raibh muintir Nua Eabhraic garbh, mífhoighneach, crua-chainteach etc etc. Bhí gach duine a casadh orainn múinte, cainteach, cuidiúil agus pléisiúrtha. Seans go raibh cuid acu ag iarraidh orainn rudaí a cheannach uathu, ach fós féin, níor casadh oiread is duine amháin orainn a bhí drochmhúinte trodach.
Chaith muid tamall ar Ellis Island. Tá áiseanna iontacha acu ansin chun daoine a chuaigh fríd a aimsiú. D'éirigh liom m'athair mór a aimsiú, é féin agus a dheartháir Philip a bhí ann sa bhliain 1923. Bhí cuid mhór eolais ann fúthu. D'fhág siad Londonderry ar an 21 Aibreán 1923 ar bord an Tuscania agus tharraing siad isteach i Nua Eabhrac ar an 1 Bealtaine. Thug m'athair mór le fios go raibh léamh agus scríobh an Bhéarla aige. Tugadh le fios go raibh gruaig fhionn agus súile léithe aige, go raibh a shláinte go maith, gur sheas sé 5'11'' in airde agus go raibh sé ar a bhealach chun fanacht lena dheartháir Pádraig ag 348 Avenue C, Bayonne, New Jersey.
Rinne mé rud beag taighde bhreise agus tá an teach ina sheasamh go fóill. Tógadh é sa bhliain 1920. Teach trí stór liath atá ann ach ní leis an teaghlach níos mó é. Cé go bhfuil cúpla duine muinteartha agam go fóill i New Jersey, ní dheachaigh muid amach a fhad leis an teach de cheal ama!
Níl fhios agam cén Ghaeilge atá ar jet-lagged, ach tá sé orm go fóill. Tuilleadh faoi seo ar ball.