An Chorr-Dhealg

An chéad lá curtha isteach ag Cara sa chréche inniu. B'éigean domh féin í a thógáil mar bhí na deora ina díle ag Mámaí agus í ag fágáil an tí.
Is rud é nach dtuigim faoina mná agus is dócha nach dtuigfidh mé a choíche. Thig le Mámaí a bheith ag sceamhlaigh agus ag tabhairt amach ar maidin nuair nach bhfuil duine de na páistí ag éisteacht léi. Thig léi a bheith ag bagairt agus ag búirthigh orthu. Fiche uair sa lá, deir sí go bhfuil sí chun imeacht agus iad a fhágáil ina diaidh, ach chomh luath is a imíonn duine amháin acu amach an doras liomsa nó le duine ar bith eile, tig na deora ina rith léi le cumha agus uaigneas.
Cad é an rud a dúradh riamh, an trí rud nár thuig Aristotle: Teacht agus Imeacht an Lán Mara, Obair na mBeach agus Intinn na mBan. Caithfidh mé a admháil go dtuigim don Ghréigeach ársa - cé go bhfuil rud beag eolas agam ar theacht agus imeacht na dtaoidí!
Ná síligí anois go bhfuil mé ag caitheamh anuas ar mhná, is breá liom iad, go háirithe an ceann a roinneann an teach seo liom. Níl ann ach go bhfuil mé ag déanamh trácht ar m'easpa tuigbheála féin - locht atá ar mhórán fear.
Ar scor ar bith, d'éirigh go breá le Cara. Chuir muid an bheirt eile suas léi fosta mar chuideachta di, agus ní raibh aon mhór-chaoineadh ann. Chuaigh Mámaí ag siopadóireacht. Teiripe de chinéal éigin, is dócha. Nuair a phill mé tráthnóna i ndiaidh domh na páistí a bhailiú, ní raibh an carr tarraingthe isteach sa chabhsán, ní raibh an t-inneall stopaithe agam, nó bhí Mámaí ina rith amach an doras le barróga agus póganna.
Is breá liom í. Anocht tá Cara agus Margaret ag gabháil a bheith ina rósanna Thrá Lí aici. Níor mhiste liom - bhí deirfiúr agam ina rós traidhfil blianta ó shin, agus bhí craic mhaith againn i dTrá Lí don tseachtain. Cibé faoi sin, tá fhios agamsa cé hí an fíor-rós sa teach seo... dathúil, cumhra, álainn, leochailleach, galánta... agus gan ach corr-dhealg fhánach inti thall is abhus!