Bhí muid uilig inár suí ag an tabla ag am dinnéara inniu. Tá nós agam féin cupa tae a ól agus is maith le Suzanne, mo bhean mhaith, caife a ól nuair a bhíonn an dinnéar caite. Is maith le Margaret agus Dan tae a ól, ach dá bhfaighfeadh sé an seans d'ólfadh Dan beag a sháith den chaife. Ar ndóigh, níl cead aige.
Bhí sé ag ceistiú riail seo an chaife tráthnóna.
"Ach ólann Mamaí caife."
"Ólann, ach tá Mamaí mór."
"An ólann girseachaí caife agus ólann gasúraí tae?"
"Mmm... bhuel cuid den am... "
Lean muid orainn ag míniú dó faoina daoine uilig a bhfuil aithne aige orthu a ólann tae.
"Caidé ólann Daidí?"
"Tae!"
"Caidé ólann Nana?"
"Tae!"
"Caidé ólann Uncail John?"
"Tae!" etc etc.
"Caidé ólann Aintí Mary?"
"Fíon!" a d'fhreagair an gasúr beag.
Ní mó ná sásta a bhí Aintí Mary nuair a fuair sí an scéal!
Iontach greannmhar. Neacha baolacha na leanaí céanna!
ReplyDeleteAn bhfuil sé fíor fós go n-ólann na hÉireannaigh níos mó tae in aghaidh an duine ná aon phobal eile ar domhan?
ReplyDeleteBhíodh. Ach tá an dul chun cinn déanta ag caife le blianta anuas.
ReplyDeleteTá nath sa Ghearmáinis: Kindesmund tut Wahrheit kund. "Fógraíonn béal linbh an fhírinne" an t-aistriúchán atá air. Agus nach fíor sin!
ReplyDeleteThugas do nath féin ar bharr an leathanaigh faoi ndeara an lá cheana: is beag idir trá agus tuile!
An comhartha é gur in aois ata tú ag dul? ;-)
Tá an aois ag teacht orm go cinnte, a Ormondo!
ReplyDeleteASG! Iontach!
ReplyDeleteIontach. Sílim go bhfuil "Aintí Mary" i ngach teaghlach!
ReplyDelete