Bhí muid uilig inár suí ag an tabla ag am dinnéara inniu. Tá nós agam féin cupa tae a ól agus is maith le Suzanne, mo bhean mhaith, caife a ól nuair a bhíonn an dinnéar caite. Is maith le Margaret agus Dan tae a ól, ach dá bhfaighfeadh sé an seans d'ólfadh Dan beag a sháith den chaife. Ar ndóigh, níl cead aige.
Bhí sé ag ceistiú riail seo an chaife tráthnóna.
"Ach ólann Mamaí caife."
"Ólann, ach tá Mamaí mór."
"An ólann girseachaí caife agus ólann gasúraí tae?"
"Mmm... bhuel cuid den am... "
Lean muid orainn ag míniú dó faoina daoine uilig a bhfuil aithne aige orthu a ólann tae.
"Caidé ólann Daidí?"
"Tae!"
"Caidé ólann Nana?"
"Tae!"
"Caidé ólann Uncail John?"
"Tae!" etc etc.
"Caidé ólann Aintí Mary?"
"Fíon!" a d'fhreagair an gasúr beag.
Ní mó ná sásta a bhí Aintí Mary nuair a fuair sí an scéal!
