Thosaigh Margaret ar an naíonra inniu. Céim mhór eile. Bhí sé ag dó ar mo phutóga le seachtain anuas mar bhí fhios agam go raibh an lá seo ag teacht. Girseach fhaiteach atá i Margaret, agus glacann sé tamall uirthi socrú isteach i suíomh úr.
La cúpla lá anuas, bhí muid ag caint léi fá dtaobh de. Ag rá go raibh sí ag éirí mór, agus go dtéann girseachaí móra cliste chuig an naíonra, go mbeadh máistreasaí deasa aici agus go mbeadh an-chraic aici. Cluichí siceolaíochta a bhí a imirt againn ar ár níon bhocht.
Ní bhíonn i gceist ach cúpla uair sa tráthnóna, agus bhailigh mé í ón Chréche ag a haon. Bhí mé réidh. Mala scoile úr faighte agam di agus gealltanas agam go rachadh muid ag siopáil agus go bhfaigheadh sí 'rud inteacht deas' i ndiaidh an naíonra.
(Thit na dualgaisí seo ormsa inniu, mar ba é seo an chéad lá ar ais ag obair do Mhámaí. Is maith an rud, is dócha, mar éiríonn Mámaí rud beag mothúchánach ag ócáidí mar seo.)
Ar scor ar bith, bhí mo dhícheall déanta agam idir ullmhúchán intinne agus breabanna fisiciúla, agus síos linn. Isteach an doras linn, agus thit Margaret chun ciúnais. Ní fhosclódh sí a béal. Theannaigh sí isteach thart fá mo chos, mar a bheadh bairneach ann. Ní raibh cúrsaí ag dul go maith.
Labhair na cailíní a bhí ag obair ann léi, thug siad pictiúirí dithe le dathú isteach, thaispeáin siad na bréagáin dithe. Ní raibh suim ag Margaret iontu. Ní fhágfadh sí mo thaobh. D'fhan mé leathuair léi. Faoi dheireadh, gan ach bomaití fágtha den sos lóin, dúirt mé léi go raibh orm dul ar ais ag obair. Make or Break a bhí ann. D'oibreodh seo, nó ní oibreodh. Muna bhfanfadh sí anois, ní thiocfadh sí arís.
Tháinig dreach brónach ar a haghaidh bheag, ach níor tháinig deoir ar bith. Chuir mé i gcuimhne di arís, an 'rud inteacht deas' a gheobhadh sí nuair a thiocfainn ar ais. Níor chorraigh sí ón chathaoir nuair a sheas mé le himeacht. Thug mé póg di agus rinne mé ar an doras. Lean sí lena súile mé. D'imigh mé, mo chroí ag preabadh le himní. Chinntigh mé go raibh mo fhón liom agus é luchtaithe i gceart, agus chaith mé an tráthnóna ag súil leis an scairt chun í a bhailiú.
Níor tháinig sé. Ní raibh an seisiún le críochnú go dtí a ceathair, ach tháinig mise le Margaret a bhailiú ag ceathrú go dtí. Níor chuala mé aon chaoineadh. Comhartha maith! D'oscail mé an doras. Bhí a droim liom nuair a chuaigh mé isteach. Bhí sí ina suí ag tabla ag dathú isteach agus... ag ceol... ag ceol léi féin!! Yipee! Nuair a chonaic sí mé, tháinig sí chugam ina rith, lán caint agus gáire. Bhí sí i ndiaidh sult a bhaint as an tráthnóna.
Tá sé tábhachtach dúinne í a bheith ann. Taobh amuigh den teach, ní fhaigheann sí mórán seans a cuid Gaeilge a chleachtadh anseo i Leitir Ceanainn, agus tá Gaeilge ghalánta ag na cailíní atá ag obair sa naíonra. Tá sé tábhachtach dithe a fheiceáil nach sa teach amháin atá an Ghaeilge á labhairt ag daoine.
Aisteach go leor, ní hé sin an rud a bhí chun tosaigh ar m'intinn tráthnóna. Bhrúcht bród millteanach aníos ionam, as chomh maith is a d'éirigh léi. Chuaigh sí i amach i measc strainséirí don chéad uair gan Mámaí nó Daidí, fágadh léi féin í gan aithne aici ar dhuine ar bith agus d'éirigh léi a cuid féin a dhéanamh de... gan chaoineadh. Ba chéim mhór í.
Ní bhfuair Margaret 'rud inteacht deas' nuair a chuaigh muid chuig an siopa. Fuair sí trí rud deas! B'fhéidir go bhfuil mé dá milleadh, ach bhfuil fhios agat, is cuma liom!
