Ar ais sa bhaile faoi dheireadh. Bhain muid Leitir Ceanainn amach ag leath i ndiaidh a trí ar maidin, i ndiaidh dúinn Warrington, Sasana a fhágáil ag a cúig inné. Mar a deir muid i gcónaí, tá sé deas fáil ar shiúl ar feadh tamaill, ach tá sé iontach deas teacht ar ais chuig do leaba féin nuair a bhíonn deireadh thart!
Ó d'fhág muid Londain seachtain ó shin, thug muid cuairt ar Winchester, Bath, Bristol, Birmingham, Nottingham, Manchester agus Warrington. Bhí picnic againn faoi chlocha Stonehenge, d'ól muid fíoruisce na Rómhánach i mBath agus shiúil muid fríd Choill Sherwood, atá faoi bhláth go fóill, in aineoinn a raibh cloiste agam roimhe seo. Bhí am ar dóigh againn féin agus ag na páistí.
Ba mhinic roimhe seo an bheirt againn ar laethanta saoire ach ba é seo an chéad uair don chúigear againn a bheith ar shiúl le chéile. Bhí roinnt cairde againn den bharúil go raibh muid craiceáilte a bheith ag iarraidh tiomáint thart fán Bhreatain ar feadh coicíse le páistí óga ar chúl an chairr againn. Caithfidh mé a rá gur chuir siad go mór leis an turas a bhí againn, agus leis an fháilte a cuireadh romhainn i mbialanna, in óstáin agus sna hionaid eile a thug muid cuairt orthu. Ní rachainn ar saoire arís gan iad.
Mar a dúirt Suzanne liom agus muid taobh amuigh den teach pobail inar pósadh Robin Hood agus Maid Marian, Margaret agus Dan ag rith i ndiaidh feileacán:
"An dtig leat do shaol a shamhlú gan iad?"
Ní thig!
No comments:
Post a Comment